
Artık benimde sürekli yanımda olan göğsümde uyuttuğum,kokusunu doya doya içime çektiğim,bakmaya doyamadığım küçük bir meleğim var...
05.01.10'un ilk dakikalarında dünyaya geldi benim meleğim...Geldi,gelecek,gelmiyor derken tam bir hafta önce kucağımıza aldık,Zeynep Ela'mızı...
Doğumum biraz zor oldu ama sevdiğim adam hep yanımdaydı,ellerimi tuttu
Bebeğimizi ilk gördüğümüz andaki paniği anlatamam,kalbim yerinden çıkacak sandım...ellerim titriyordu,yaşadığım heyecanların hepsinden farklıydı.Candı canımızdan bir parçaydı,kollarımdaydı...Titreyen ellerimin arasında,minnacıktı ve çok şükür sağlıklıydı.
Bir haftadır yaramaz çocuklar gibiyiz,eşimle evcilik oynuyoruz sanki...herşey bir rüya sanki...Hala inanamıyoruz.Onu seyretmek,kokusunu doya doya içimize çekebilmek harika birşey,sürekli şükrediyorum Allah'a onu bize nasip ettiği için.
Şimdiler de vaktinin büyük bir kısmını emerek,uyuyarak geçiriyor...Göğsümde yatmayı,babasının omzunda uyumayı çok seviyor.Allah isteyen herkese nasip etsin bu duyguyu.